در این مقاله می خواهیم به دلایل عفونت کیست مویی بپردازیم. در واقع سینوس پیلونیدال، یک حفره یا سوراخ کوچک در پوست است که اگر مجرای این سوراخ ها بسته شود، ترشحات چرکی داخل حفره تجمع پیدا می کنند و باعث ایجاد کیست یا آبسه می گردد. این کیسه کوچک پوستی که حاوی مو، کثیفی و مواد زائد است معمولاً در انتهایی‌ترین نقطه ستون فقرات در قسمت پایین کمر، در فاصله بین دو باسن و کمی بالاتر از مقعد ایجاد می شود و بیماران با شکایت ترشح و درد در این ناحیه مراجعه می کنند.
این سینوس اغلب موارد می‌تواند آلوده و عفونی شود. در واقع این سینوس یک کانون عفونت برای بافت‌های اطراف محسوب می‌شود. در صورت عفونت ممکن است چرک و ترشحات خونی با بوی نامناسب از آن تراوش کند. سوراخ سینوس پیلودنیال آلوده به شکل کیست یا آبسه پیلونیدال ظاهر می‌شود.
مراقبت هاي بعد از عمل سينوس مويي
پزشک متخصص کیست مویی بسته به نوع جراحی که بر روی کسیت مویی فرد انجام داده است، بیمار را با توصیه‌های از بیمارستان ترخیص می‌کند. اقدامات درمانی بعد از عمل جنبه‌ی حمایتی داشته و در صورت رعایت کامل نکات، سرعت روند بهبودی بیشتر می شود و احتمال عود و عفونت و خونریزی ناحیه‌ی عمل و مشکلات و عوارض بعدی آن کم می‌شود. این اقدامات پس از جراحی کیست مویی شامل:
مسکن: برخی ناراحتی و درد ناشی از عمل را می‌توان با مصرف مسکن های تجویزی توسط پزشک کاهش داد.
استراحت: استراحت در خانه و پرهیز از کار سنگین در محل کار تا دو هفته پس از جراحی لازم و ضروری است.
تعویض پانسمان: بهتر است روزانه پانسمان توسط یک پرستار و در مرکز درمانی با شرایط استریل تعویض شود.
وضعیت صحیح نشستن: از نشستن بر روی زخم خودداری کنید. برای این کار می‌توان از بالش‌های تیوپی در زیر خود استفاده کرد تا ناحیه‌ی جراحی درون فضای خای بالش قرار گیرد و به آن فشار وارد نشود.
استفاده از توالت فرنگی: توالت ایرانی فشار و کشش بین دو عضله‌‌ی سرینی باسن را افزایش می‌دهد به همین علت بهتر است از توالت فرنگی که فشار کمتری به پشت می‌آورد، مورد استفاده قرار گیرد.
حمام: طبق توصيه و راهنمايي پزشك خود اقدام به حمام رفتن نماييد.
شست‌وشوی زخم: طبق توصيه و راهنمايي پزشك خود اقدام به شستشوي زخم نماييد.
خشک کردن زخم: پس از هر بار شست‌وشو باید زخم را بدون مالش با یک پارچه نرم به آرامی خشک کرد. برای جلوگیری از اصطکاک پارچه استفاده از گرمای سشوار برای خشک کردن نیز روش مناسبی است به شرطی که فاصله ایمن تا پوست رعایت شود.
لباس گشاد: لباس زیر پنبه‌ای و بدون الیاف مصنوعی و نایلون و گشاد بپوشید.
رژیم غذایی پر فیبر: مواد غذایی ملین و پر فیبر از ابتلا به یبوست و جلوگیری از زور زدن در دستشویی که می‌تواند به زخم جراحی فشار بیاورد، کمک می‌کند.
اجتناب از ورزش و فعالیت بدنی: برای بهبودی زخم و جلوگیری از فشار بر آن باید فعالیت بدنی و ورزش را تا دو الی چهار هفته بعد برای بهبودی نسبی زخم به تأخیر اندازید.
مراجعه به پزشک: در صورت نیاز به کشیدن بخیه یا معاینه در موعد مقرر به پزشک خود مراجعه شود.
کارهایی که نباید بعد از جراحی انجام دهید
محل زخم جراحی را نخارانید و نمالید.
نوار چسب روی محل جراحی را تا زمانی که پزشک به شما اجازه نداده، برندارید.
کرم روی محل جراحی نمالید و پودری روی آن نریزید.
محل زخم جراحی را جلوی نور مستقیم خورشید قرار ندهید.
حمام نروید، مگر اینکه محل زخم جراحی را خشک نگه دارید. طی این مدت می توانید با یک لیف مرطوب، بدن خود (به جز محل جراحی) را پاک کنید.
اگر پزشک اجازه داد که حمام بروید، قبل از استحمام، روی محل پانسمان جراحی خود را با یک کیسه
نایلونی بپوشانید تا آب به این قسمت نخورد و خشک بماند.
به محل زخم جراحی، الکل، آب اکسیژنه (پراکسید هیدروژن) و بتادین نزنید، زیرا باعث آسیب بافت و تاخیر در بهبودی زخم می شود.
ممکن است بعد از جراحی، کمی احساس سوزش، خارش، درد و بی حسی در محل برش جراحی داشته باشید. همچنین ممکن است کمی ترشح و کبودی و برآمدگی کوچکی در این قسمت مشاهده کنید. البته باید گفت این علائم طبیعی هستند و جای نگرانی ندارد.
